Frappé

Dziś nie robię nic wymagającego. Upiekę drożdżówki, chleb, zrobię bananowe lody. Porysuję, poczytam Moje życie we Francji J.Child, przejrzę ostatnie wydanie WO, bo dotąd nie miałam okazji jej przekartkować. W programie TV zaznaczę co można obejrzeć, wyciągnę nogi, owinę się kocem, albo wystawię stęsknione za słońcem policzki do niego. Popatrzę jak we Frappé pęcherzyki powietrza wypychają słomkę w górę. Zrobię tylko to na co mam ochotę. 

Odkąd zobaczyłam Frappé w Lawendowym Domu (było to w czerwcu ubiegłego roku) stałam się jego fanką. Od razu zagorzałą. Dziwiło mnie, że z wody, rozpuszczalnych granulek kawy i odrobiny cukru powstaje pianka. Sztywna, jak ubite do maksimum białka. Do tego chlust mleka (lub wody, ale nie smakuje mi ta wersja) i mamy kawę lepszą niż w niejednej  kawiarni.

A więc:

Do wysokiego naczynia (lub od razu dzbanka, ja polecam jednak naczynie, a kawę podawać od razu w szklankach) wsypać kawę rozpuszczalną (łyżkę na osobę) i cukier (najlepiej 2 łyżeczki, wtedy piana jest idealnie sztywna) i tylko tyle zimnej wody, aby pokryła sypkie składniki .Nie można przesadzić. Ubijać masę na najwyższych obrotach miksera, aż stanie się lśniąca, sztywna i piękna ;) -> patrz zdjęcie niżej. Zalać mlekiem (najlepiej tak,aby nie uszkodzić piany), podawać od razu, z lodem. Ja robię to tak: część ubitej już masy wkładam do szklanki, resztę mieszam z mlekiem i dopiero takim płynem zalewam pianę, bo mleka w czystej postaci nie lubię, a wtedy smaki są zrównoważone i pianka jest taka jaką lubię uwielbiam. 

Przepis konkretnie stąd.

Kawa jest zimna i orzeźwiająca. Najlepsza z czekoladowym ciasteczkiem. Albo dwoma.