rabarbarzyńca

Krwistoczerwone palce i nóż. Ścieram z blatu dowody zbrodni. Rozsypany cukier i różowe odciski palców. Do domu wrócił...

rabarbar.

Długo go nie było. Z dzieciństwa pamiętam jego kwaśny smak w cieście mojej Babci. Powinnam napisać, jak bardzo mi smakował i , że jest to jedno z ulubionych kulinarnych wspomnień, ale nie chcę skłamać. Nie smakował mi. Wolałam przesłodzoną Milkę ze sztuczną truskawką. Smaki jednak się zmieniają, jak mawia mój Dziadek. Przytakuję i wcinam kolejną łyżeczkę rabarbarowego musu.

Nie próbowałam się do niego przekonywać, bo nikt mnie do niego nie przekonywał. Ciekawość dopadła mnie w tym sezonie. Tym bardziej, że nieładnie nie wykorzystać mocno różowych łodyg prosto z ogródka Babci, prawda? Przejrzałam mnóstwo przepisów i nadal to nie było to coś. W końcu pokroiłam część podarowanych mi łodyg, wrzuciłam do rondelka, zasypałam odrobiną cukru, starłam imbir na drobnej tarce i skropiłam trochę cytryny. Wykorzystałam jaśniejsze łodygi, jednak kolor nadal jest niewiarygodny. Zresztą spójrzcie sami na zdjęcie wyżej i poniżej. Te różowiutkie, cienkie jak druty łodygi właśnie swoim zapachem wypełniają całe mieszkanie. Swoim i ciasta. O którym (jeśli się uda;) napiszę wkrótce.

Sądziłam, że twarde łodygi gotować się będą długo, ale nic podobnego. Zmiękły szybciej niż świeże pomidory. Dla aksamitnej konsystencji zmiksowałam wszystko blenderem. A potem zaczęło się podjadanie... ;). I wiecie co się okazało? Że ja kocham rabarbar. Na dodatek uważam, że jest bardzo skromną i niepewną siebie rośliną z podklasy goździkowatych. Jest świetny w symbiozie z jabłkami czy truskawkami, często jest niedoceniany. Taki niepozorny. 

Aby nie zjeść całej miseczki rabarbarowego musu w czystej postaci wykombinowałam (to naprawdę bardzo kombinowany deser !) filiżankę słodkości, inspirowaną pewnym deserem Nigelli.

Do filiżanki/kubeczka/miseczki nakładamy dowolną ilość serka homogenizowanego/kremu na bazie mascarpone/jogurtu  naturalnego osłodzonego cukrem czy miodem. Dokładamy rabarbarowy mus. Na wierzch kruszymy herbatniki czy ciasteczka zbożowe. I jemy od razu. Możecie również przygotować wszystko wcześniej i przechowywać w lodówce, ale przygotowanie jak widzicie, opiera się na wyłożeniu wszystkiego do miseczki, więc nie ma  problemu nawet z niezapowiedzianymi gośćmi czy nocną słodką zachcianką.

I znów krótka zapowiedź: tort. Wyjątkowo lekki i łatwy. 

Lecę zobaczyć co z rabarbarowym ciastem.